Met een warm gevoel en een brede glimlach denken we nog regelmatig terug aan deze reis. 

Aan hoe het was, daarboven, hoog in de Rocky Mountains terwijl er tegen ieders verwachting in een flink pak sneeuw viel.

Aan de eenzame bergrit richting Aspen, die ons over de ruim 3600 meter hoge Independence Pass voerde.

Aan het zowel spookachtige als magische gevoel dat Arches ons gaf, diep in de nacht, onder een fonkelende sterrenhemel.

Aan Coltar, de gids die ons als een energieke kwajongen meevoerde door de smalste slotcanyons die je maar kunt verzinnen.

Aan  het bloedmooie, maar veel te toeristische Bryce, waar ik zo geschokt was dat ik een traantje moest wegpinken.

Aan Zion, en de zware hike naar Angels Landing, die we halverwege vanwege een sneeuwstorm moesten afbreken.

Aan Zion, en het avontuur van de tocht dwars door de rivier en de wildernis om bij de Subway te komen.

Aan het weggespoelde Death Valley, waar zelfs het BadWater Basin blank stond.  

Natuurlijk ook aan alle gelukkige momenten die we samen hadden, met een heerlijke pils, bij een kampvuur, in kleine restaurantjes zonder toeristen, en in het bruisende Vegas. 

Zoveel fijne herinneringen borrelen omhoog....

Ik kan niet wachten om weer te gaan!

Enjoy,

Monique & Jan.