jökulsárlón area, isl
Memories
IJsland. Land van Water, Vuur & IJs. Land van watervallen, lava-velden & zwarte stranden. IJsland lonkt, al helemaal als je graag fotografeert. Er is zoveel moois te zien, dat het lastig is om keuzes te maken. We willen immers mooi licht, en dat kan nogal eens een probleem zijn gezien het wispelturige weerbeeld. Deze reis hebben we gepland in het najaar, zodat we nog wat van de herfstkleuren kunnen meepikken die van de schaarse begroeiing afknallen. Uiteindelijk hebben we er van de 16 dagen dat we daar waren 12 dagen regen gehad. Op het mooie licht hebben we echt moeten wachten, en onze plannen ter plekke rigoureus moeten omgooien (vind ik lastig!!) maar dat was de moeite meer dan waard!
"De eerste dagen genieten we van de verschillende landschappen en watervallen. Het regent zo'n beetje de hele tijd en we moeten het echt hebben van de korte opklaringen. Verschillende IJslanders vertellen ons dat het de hele zomer al slecht weer is geweest, en dat het weken achter elkaar geregend heeft. We moeten roeien met de riemen die we hebben, maar dat valt niet altijd mee....
Als we van Vík naar Hali vertrekken is het weerbeeld niet verbeterd. Het is zo'n 200 km rijden, maar op deze grijze, mistige dag schiet het niet op met het zicht rondom ons heen. We hebben een kaart van IJsland bij ons waar we op navigeren. Als we úren gereden hebben, weten we eigenlijk niet hoever we nog van het ijsmeer Jökulsárlón zitten.
Langs de zuidkant van de Vatnajökull gletsjer is het erg mistig. We rijden tientallen kilometers zonder ook maar iets te zien. De mist blokkeert het zicht om ons heen volledig. Ineens staat er een auto geparkeerd achter een laag touw dat tussen een paar paaltjes is gespannen. We vragen ons af wat die daar ineens doet zo naast de weg, omdat hier niks te zien is. Een klein stukje verderop doemt een grote brug op uit de mist. Ik schrik, want bij het ijsmeer ligt ook zo'n brug! Maar nog steeds....niks te zien... Jan reageert snel door meteen naar links te sturen, een gravelachtige parkeerplaats op, waar twee andere auto's geparkeerd staan. We kijken elkaar aan. Zouden we er zijn???
We stappen uit de auto en lopen richting een handvol mensen. We lopen dichterbij, en langzaam beseffen we waar ze naar kijken. Mijn hart klopt in mijn keel als we dichterbij komen. Recht voor ons doemen grote, blauwe ijsbergen op uit de mist. Ze lijken ons in het koude water tegemoet te drijven. Shit, wat is dit mooi.... Ik weet niet of ik moet lachen of huilen, moet fluisteren of schreeuwen. Dit gevoel, deze aanblik, overtreft alles...."
"Aan de overkant van de weg ligt Jökulsárlón Beach. Het zwarte lavastrand waar de ijsblokken -die door de getijden naar zee zijn gedreven- weer terug aan land spoelen. Het grijze, druilerige weer zorgt ervoor dat de blauwe kleur van het ijs mooi afsteekt bij de rest van de omgeving. Het is niet druk. Sterker nog: er is in de verste verte niemand te zien. We hebben het strand voor onszelf en kunnen royaal de tijd nemen om deze fascinerende plek helemaal in ons op te nemen.
Dit is het moment dat we onze plannen omgooien. We cancelen alles en besluiten in Hali te blijven tot er beter weer aankomt. Het zou mooi zijn als we op deze twee plekken ook in het zonnetje zouden kunnen zien, want dan zal alles er ongetwijfeld een heel stuk anders uitzien..."
"De zon zorgt voor een waar spektakel. Het blauwe ijs wordt nog eens extra opgelicht door het reflecterende water. Het is net of de ijsbergen tot leven komen door het glanzende licht. We zijn zó onder de indruk dat we zelfs besluiten om een boottour te maken. Heel toeristisch, en echt totaal niet Jan zijn ding, maar het is de enige manier om in de buurt van de gletsjer te komen. Een eerlijk gezegd is het ook wel heel erg gaaf om zo midden op het meer tussen al die grote blokken te varen..."
"De vierde (en laatste) ochtend voor we weer richting Reykjavik wordt ons geduld beloond. In eerste instantie lijkt het erop dat het een grijze, saaie dag wordt, maar omdat dit onze laatste kans is besluiten we het erop te gokken en maar gewoon naar het strand te rijden. Niet geschoten is altijd mis. En we zijn de enigen met deze instelling, want het strand is weer verlaten. Het is koud en het waait stevig, maar we worden beloond als de zon de grijze lucht voor een paar minuten rood laat kleuren. Ik doe een vreugdedansje. En nog een. En nog een."
