opaalkust, frankrijk
memories
De Côte d'Opale, OpalCoast oftewel, Opaalkust....
Voor veel mensen zal de Opaalkust een fijne strandvakantie kunnen bieden. De omgeving barst van de charmante badplaatsen, pittoreske vissersdorpjes, waanzinnig brede zandstranden, imposante krijtrotsen, een groen, glooiend achterland en, niet te vergeten, het loopt over van historie. Hier zijn namelijk nog veel restanten te vinden van de oude Atlantikwall uit WW2.
Als landschapsfotograaf is dit voor mij een locatie om van te smullen. In alle voorgenoemde punten kan ik mijn creatieve ei wel kwijt. Ik houd van de zee, de wolken en het werken met lange sluitertijden. We hadden al eens tegen elkaar gezegd, daar gaan we nog wel ooit naartoe. Maar wanneer...later. Want dat is zó dichtbij, dat kan altijd nog wel, later. Totdat ik ergens de wijze woorden van Loesje tegenkwam: "je kunt pas echt tijd verspillen als je vergeet ervan te genieten". Een paar weken later zijn we spontaan in de auto gesprongen voor een paar dagen fotograferen langs de Opaalkust.
Na een rit van amper 4 uur rijden we het dorpje Escalles binnen waar we stoppen voor een kop koffie en ons onderdompelen in het Frankrijk gevoel. Het is hier pittoresk en we verstaan geen letter van wat de mensen zeggen. Zo dichtbij huis en dan met handen en voeten jezelf verstaanbaar moeten maken is eigenlijk best wel komisch. Ik merk dat ik de Franse taal weer ontzettend mooi vind en probeer in mijn beste brugklas-frans een praatje te maken of iets te bestellen.
We verblijven voornamelijk in de omgeving tussen Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez. Het verraderlijkste van de zee hier zijn de hoogteverschillen van het water bij de getijden. Als we gaan fotograferen in de buurt van Cap Gris Nez is het eb, en het strand is werkelijk enorm uitgestrekt en vlak. Daardoor komt en gaat het water veel sneller dan je verwacht. De zee is erg ver teruggetrokken, maar zal bij hoogtij tot aan het restaurant op de kade staan. We hebben nog even de tijd en lopen het strand op, op zoek naar mosselbedden. Als we ons een paar uur vermaakt hebben, blijkt dat we behoorlijk afgedwaald zijn van het restaurant en het water komt alweer opzetten. We moeten behoorlijk doorstappen maar we redden het nog net op tijd. De vluchtroute via de rotsen had ik wel al in gedachten...
Als we bij Cap Blanc Nez zijn, verkennen eerst bij eb het strand stuiten we op een klein bunkertje dat tussen een heleboel grote keien dicht tegen zo herkenbare witte klif ligt. Het bunkertje is begroeid met zeewier en dat verraad al hoe hoog het water hier komt bij vloed. Ik zie meteen het beeld wat ik zou willen maken en dus gaan we aan het begin van de avond terug, als het water omhoog begint te komen.
Het is verlaten op het strand, want het waait hard en regent flink. Het maakt het wachten er niet prettiger op. Mijn Lee filters zijn sowieso al van die druppel-magneten, laat staan bij deze omstandigheden. Terwijl Jan probeert alles zo goed mogelijk af te schermen, worden de omstandigheden mooier en de lucht dreigender. Perfect. Spullen droogwrijven, snel de plu weg en maken dat beeld.
En dan is er nog Wissant, de plek waar we allebei het allerliefste naartoe wilden vanwege het strand dat bezaaid zou liggen met bunkers. We zoeken tot we een ons wegen en zelfs als het eb is kunnen we de plek niet vinden. En dan komen we erachter dat de bunkers de laatste jaren steeds vaker voor ongelukken hebben gezorgd omdat mensen erop klommen en eraf sprongen. Dus de bunkers zijn in 2013 opgeruimd.... weg plek...
Zo zie je maar weer: als je iets wilt moet je ervoor gaan en niet wachten!!
Gelukkig heeft Wissant meer te bieden en kan ik ook hier volop genieten van het werken met water en lange sluitertijden....
