cinder cone & painted dunes, lassen volcanic np, vs
Mijn interesse in landschappen, reizen, fotografie en vooral de combinatie daarvan zorgt ervoor dat ik heel wat vrije tijd spendeer op verschillende sociale media en fotografie platformen. Soms kom je ,al dan niet per ongeluk, een beeld tegen wat je meteen zó pakt dat je niet rust voor je alle informatie rondom die ene plek gevonden hebt. Zo ging het jaren geleden met een beeld wat ik per ongeluk tegenkwam van de Zion Subway, en zo ging het ook met een beeld van de Painted Dunes in Lassen Volcanic NP toen ik op zoek was naar informatie over de Painted Hills in Oregon.
Informatief
Lassen Volcanic National Park ligt in het noord-oosten van Californië. Het is niet direct een nationaal park waar meteen een lampje gaat branden bij het grote publiek, maar het is zeker de moeite van een bezoek waard. En dan niet één dagje er doorheen rijden, maar plan het liefste een paar dagen in dit bijzondere gebied. Lassen is een van de weinige plekken ter wereld waar je alle vier de vulkaantypen kunt aantreffen. Daarnaast is het gebied is rijk aan actieve, borrelende modderpotten, fumaroles (scheuren in de aarde waar hete dampen en rook uitkomen) geisers, kristalheldere meren, watervallen en bergweides.
Het park is bereikbaar via de California State Routes CA-89 en CA-44.
Er zijn in totaal 5 ingangen in het park die met de auto bereikbaar zijn. De CA-89 doorkruist het park van het noordwesten naar het zuidwesten. Dit is de route die verreweg de meeste bezoekers nemen, omdat hier ook de meeste bezienswaardigheden aan te vinden zijn. Er zijn 3 toegangen via onverharde wegen. Langs de zuidkant Drakesbad en Juniper Lake, en in het noordoosten, via de CA-44, kom je bij de toegang naar Butte Lake. Het gebied rondom Butte Lake is waar het ons om draait. Hier bevinden zich namelijk Cinder Cone, en 230m hoge (uitgedoofde) vulkaan, de Painted Dunes en de Fantastic Lava Beds!
De toegangsweg naar Butte Lake ligt enigszins afgelegen. Omdat wij uit Lake Tahoe aanreisden, kozen we voor een overnachting in Susanville. Vanaf Susanville volg je de CA-44 een klein uur in noordwestelijke richting. Volg het bord "Butte Lake Campground" dat je op een bepaald punt een onverharde weg in stuurt. Na ruim 10 km gravelroad kom je uit bij Butte Lake. Rijd door tot voorbij de boothelling, en parkeer bij de slagboom waar de trails starten. Het kan echt niet missen.
De Cinder Cone Nature Trail is met 2 km kort, maar toch behoorlijk pittig. Direct vanaf het startpunt loopt de trail in een vals plat omhoog tot aan de voet van Cinder Cone. De trail gaat door een bos, en aan de linkerzijde komt er al snel zicht op de zgn "Fantastic Lava Beds". Een enorme muur van lava die een oppervlakte van 78km² beslaat. Het is de lavastroom die is overgebleven na de laatste eruptie van Cinder Cone. De bodem bestaat voornamelijk uit losse lava/zandgrond. Het voelt alsof we door de duinen lopen. Bij Cinder Cone zelf loopt een pad omhoog en alleen al bij het aanzicht ervan zakt de moed me in de schoenen. Geen enkele foto doet recht aan de werkelijke omvang van deze oude vulkaan. Hoe dichterbij we komen, hoe losser de bodem wordt en uiteindelijk lijkt het wel een dikke laag kiezelstenen waar we overheen moeten. We rusten een half uurtje uit en besluiten dan om toch naar boven te gaan, want we zijn hier tenslotte niet voor niks naartoe gereisd. Bij elke stap op het kiezelpad naar de top glij je een beetje terug, dus het is een behoorlijke uitdaging om naar boven te klimmen.
Memories
"Hijgend kijk ik om me heen. Even wachten maar weer. Mijn hart bonkt in mijn keel en mijn mond is droog van de inspanning. Jan komt een stukje terug en houd me een flesje water voor. Alleen een klein slokje zegt hij, want we moeten het hele eind nog terug en dit is het laatste beetje wat we bij ons hebben. We hebben ons behoorlijk verkeken op deze hike. Het is veel warmer dan we dachten en we hadden gewoon meer water mee moeten nemen.
De zon brand fel hierboven op de top, maar we voelen hem niet omdat het ontzettend hard waait. Dat scheelt, zo koelen we tenminste wat af. Mijn rugzak is kletsnat van het zweet en ik bedenk me dat ik veel te zwaar bepakt ben. Er zitten teveel fotospullen in mijn rugzak waarvan ik al had gedacht dat ze overbodig waren, maar die ik tóch mee heb gezeuld deze berg op “voor het geval dat”. Maar goed, ik heb op dit moment óók echt geen zin om deze beproeving nog een keer te doen vanwege vergeten spullen..."
"Jan is inmiddels verder gelopen en als ik ook bovenin de krater ben besluit ik de andere kant op te gaan. Het uitzicht op deze top is fenomenaal, aan alle kanten, en ik ben de loodzware klim alweer zowat vergeten. Voor me in de diepte zie ik kleine gekleurde heuveltjes in het lava-landschap liggen. Er groeien naaldboompjes op. Ze zien er heel lieflijk uit en er straalt een bepaalde zachtheid vanaf. Het lijkt net of de omliggende gigantisch grote lavabedden de heuveltjes op proberen te slokken terwijl ze er dreigend op af schuiven. Ik leg mijn rugzak op de grond, haal mijn camera tevoorschijn en begin te fotograferen."
"Terwijl ik de krater rondloop krijg ik op een gegeven moment de zon in de rug en ineens raak ik gefascineerd door het lijnenspel van de wandelpaadjes waarmee je af kunt dalen tot op de bodem van de krater. Wauw....het licht en het kleurenspel maken er net een levend schilderij van en ik raak niet uitgekeken. Wat een bijzondere plek."
